Czym jest technologia rozproszonego rejestru?
Technologia rozproszonego rejestru (DLT) to architektura baz danych, która umożliwia właścicielom dóbr cyfrowych przekazywanie ich z poziomu peer-to-peer (rodzaj sieci komputerowej służącej do bezpośredniej wymiany między użytkownikami).
Każdy transfer w DLT jest przechowywany jako rekord w rozproszonym rejestrze.
Czym jest rozproszony rejestr?
Rozproszony rejestr to baza danych, która jest przechowywana we wszystkich węzłach w sieci.
DLT może występować w dwóch typach rejestru:
- Udostępniany każdemu (permissionless): rejestr rozproszony między węzłami, który każdy może uruchomić bez zezwolenia. Celem takiego rejestru jest umożliwienie każdemu udostępnienia danych w księdze rozrachunkowej wszystkim uczestnikom – identyczne kopie. Węzły zachowują integralność rejestru, osiągając porozumienie (konsensus) co do jej stanu. Bezwzględny rejestr może być używany jako niezmienny globalny spis transferów.
- Udostępniany za zgodą (permissioned): rozproszony rejestr udostępniany między węzłami wybranymi wcześniej przez centralny organ, taki jak bank lub rząd.
Jakie problemy rozwiązuje DLT?
Kiedy dane są przechowywane w zastrzeżonych bazach danych, trudno jest dzielić się tymi danymi z innymi, bez ich zmieniania i utraty w innych bazach danych.
DLT tworzy jedno źródło prawdy, któremu wszyscy uczestnicy mogą zaufać. Gdy dane są dodawane do rozproszonego rejestru, każda osoba mająca połączenie z Internetem może uzyskać do niej dostęp, łącząc się z dowolnym węzłem w sieci.
Powyższy tekst jest tłumaczeniem artykułu z języka angielskiego który oryginalnie ukazał pod tym adresem.
